Peanut zn ademhaling werkt hypnotiserend. Als ik onrustig word of niet kan slapen hoef ik alleen maar daar naar te luisteren en de wereld is weer goed. Natuurlijk wordt het weer teniet gedaan door de creepy manier waarmee hij de trap op en af loopt, alsof er een inbreker door het huis sluipt..... 

Huisdieren hebben, zo gaat het verhaal, een kalmerende werking op hun mensen. Hun aanwezigheid, pluizigheid en onvoorwaardelijke liefde zorgen voor een serene rust en ontspanning in ons drukke bestaan. Maar soms zorgen ze onbedoeld voor vreselijke scènes, een horrorfilm waardig. Mijn eerste hond, Gypsy, had in mijn oude huis de gewoonte om altijd in dezelfde hoek van de woonkamer opeens aan te slaan en dan grommend, langzaam achteruit te lopen. 

In datzelfde huis, een oude boerderij, hoorde ik eens buiten iemand rondsluipen en toen ik door het keukenraam het donker in tuurde, verscheen daar plotseling het hoofd van mijn paard, die uit zijn weide ontsnapt was en op zoek was naar mij. 

Dit doet me dan meteen weer denken aan het vervallen landhuis waar ik in Beieren, Duitsland woonde. Ik werkte voor een gezin met een bouwbedrijf en paardenfokkerij, waarbij het landhuis werd opgeknapt, terwijl overal waar plek was paarden en pony's stonden. Nou had het gezin een appartement op de begane grond aan de ene kant van het drie of vier verdiepingen tellende huis, terwijl ik op de eerste verdieping woonde, maar met mijn ingang aan de andere kant. Er was geen buitenverlichting, dus als ik 's avonds na het eten terugliep naar mijn kamer, had ik een zaklamp om de weg te vinden in het donker. Langs de muur van de begraafplaats van de dorpskerk, voorbij 2 schuren met paarden en bouwspullen en door mijn voordeur, waarbij de begane grond nog leeg en niet opgeknapt was, de gammele trap op naar mijn opgeknapte kamer. Ja, ik woonde in een spookhuis.

Op een avond liep ik dus zo in het donker terug, terwijl ik mijn zaklamp voor me uit scheen en opeens zag ik overal grote ogen oplichten! Ik was omsingeld door scharrelende voetstappen en sommige ogen verdwenen, terwijl anderen snel op me af kwamen. Mijn hart deed een salto voordat ik me realiseerde dat de kudde ponies met hun veulens was ontsnapt en over het hele terrein liep. Weer drie jaar van m'n leven....

Gelukkig maar dat dieren zo goed zijn voor je gezondheid, dan kan ik die waarschijnlijk wel missen. 

Dus....mijn eerste blogpoging is een feit. Aangezien ik alle dieren leuk vind en een hoop heb meegemaakt met hen, leek het me leuk om wat herinneringen vast te leggen. Ook maak ik dagelijks gekke, grappige of minder grappige dingen mee en die kan ik hier ook kwijt! Laten we eens gaan kijken of het bevalt. 

Waarom Cats & Horses? Ik ben ooit begonnen als experiment, toen ik nog in een dierenasiel werkte, omdat ik hoopte dat ik mensen en katten kon helpen voordat de kat uit huis moest omdat de situatie onhoudbaar werd. Dit was helaas niet zo'n succes, omdat tegen de tijd dat mensen zich bij het asiel melden, ze de knoop meestal al hebben doorgehakt. 

Na een nare wisseling van management in het asiel, waar ik de kwaliteit van de verzorging achteruit zag hollen en mensen werden weggepest, ben ik weggegaan en ben ik gaan overdenken wat ik nou eigenlijk wilde. Dat klinkt heel simpel, maar aangezien mijn woning bij mijn werk hoorde, was ik behalve werkeloos ook meteen dakloos. En mijn hond en paard dus ook.

Mijn hele leven stond in het teken van dieren. Misschien was het tijd eens wat anders te gaan doen. Eerdere avonturen in het buitenland waren goed bevallen, dus solliciteerde ik in Duitsland naar een baan als vertaler en werd midden in het sollicitatiegesprek aangenomen. En opeens kreeg ik de zenuwen. Wilde ik echt iedereen achterlaten, de dieren inpakken en weer in mijn eentje naar Duitsland? Om ook nog eens 40 uur per week op een kantoor te zitten? De huilbui die kwam toen ik na het gesprek terug naar mijn hotel reed maakte me duidelijk dat mijn toekomst daar niet lag. En dus werd het tijd voor een gesprek met degene die op dat moment op mijn honden paste. Want ik wilde met dieren werken en moest overleven. Zo werd ik franchisenemer bij Roger's Roedel en begon ik een hondenuitlaatservice. Na 13 jaar met katten en paarden te hebben gewerkt, ging ik me nu verdiepen in de hondenwereld....