Zelf heb ik een Andalusier, Jake, die in het begin erg nerveus was. Hij was duidelijk erg gesteld op zijn vorige eigenaresse en hij leek niet zo goed te weten wat hij met mij aanmoest. Inmiddels zijn we twee handen op één buik, maar hier is een hele hoop tijd en vooral geduld in gaan zitten.

Het grootste probleem, voor mij, was dat het paard in een robot leek te veranderen zodra hij een halster of hoofdstel omhad. En zonder was hij schichtig en lastig te vangen. Maar door de tijd te nemen, grenzen af te tasten en te kijken wat dit specifieke paard nodig had, heb ik nu een maatje dat enorm op mij is gericht, die weet hoe hij me zijn mening duidelijk kan maken, zonder dat dit leidt tot gevaarlijke situaties en die in elke denkbare crisis het hoofd koel houdt. En ik ben ervan overtuigd dat dit aan elk paard te leren is.

Jake en ik gaven demonstraties Doma Vaquera met de garrocha. Deze wordt in Spanje gebruikt bij het werken met vee. Koeien had ik niet, dus wij deden het alleen als kunst ;-)

Ik krijg regelmatig de vraag wat hij op zijn hoofd heeft. Dit is een kap van zwart fijnmazig gaas, tegen de vliegen. Hij kan hier gewoon doorheen kijken.

Of je nou een hond, kat of paard hebt, een prettige samenwerking begint bij een goede opvoeding. Jake staat vrij tijdens het bekappen en heeft geleerd om geduldig te wachten tot hij klaar is.